ZASKRONIEC ZWYCZAJNY (Natrix natrix)

GATUNEK WYSTĘPUJĄCY W POLSCE

Krótki opis

Gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae)

Wygląd

Samica jest większa od samca i osiąga średnio długość do 1,5 m, a samiec do 1 m; odnotowywano osobniki dłuższe.
Zaskroniec zawdzięcza swą polską nazwę charakterystycznym żółtawym plamom „zaskroniami”. Plamy te są bardzo wyraźne – pozwalają łatwo rozpoznać ten niejadowity i niegroźny dla człowieka gatunek, otaczają je czarne obwódki. Ubarwienie ciała zmienne, zazwyczaj szarozielone lub brązowawe. Białokremowy brzuch pokrywają nieregularne czarne plamy o podobnym do kwadratów kształcie.

Biotyp, zachowanie

Zaskroniec zwyczajny bardzo lubi przebywać na obszarach podmokłych, bagnistych, niedaleko jezior i bardzo dobrze pływa oraz nurkuje. Niektóre zaskrońce zwyczajne można zobaczyć nad morzem. Czasami zaskrońce zapuszczają się niedaleko domów (ogródków), nie czyniąc nic złego ludziom. Są niegroźne i wręcz unikają ludzi.
Zaatakowany zaskroniec broni się, często udając martwego, wypuszcza przy tym nieprzyjemnie pachnącą ciecz, która dodatkowo ma zniechęcić potencjalnego drapieżnika. Może także wydawać dość głośny syk w celu odstraszenia napastnika.

Występowanie

Zaskrońce występują w całej Europie (oprócz Szkocji, Irlandii i północnej części Skandynawii), północno-zachodnią część Azji i północną część Afryki. W Polsce najpospolitszy z węży. Występuje zarówno na nizinach jak i w górach.

Zaskroniec zwyczajny podlega w Polsce częściowej ochronie gatunkowej.

Pokarm

Żywią się płazami, rybami albo małymi gryzoniami, które połykają bez uprzedniego uśmiercania. Atakują tylko poruszające się zwierzęta.

Rozmnażanie

Samica składa jaja od czerwca do lipca w liczbie 9–40, o długości 23–30 mm. Po 2 miesiącach wykluwają się młode, o długości ciała około 15 cm. Od razu są samodzielne.W niewoli zaskrońce żyją do 15 lat.

Ukąszenia

Niejadowity. Nie kąsa – ucieka od człowieka